Je stapt op je fiets en begint te trappen. De drukte van de stad verdwijnt als je de bries voelt tussen de bomen van Parque Lezama, de eerste stop. Je vervolgt je weg op zoek naar het iconische geel en blauw. Mensen kletsen op straat en kinderen voetballen op de stoepen. Je moet in La Boca zijn, de buurt van passie. De Bombonera is leeg, maar je kunt je de sfeer voorstellen die er zeker moet zijn als het plaatselijke team wint.

Je komt aan bij Caminito, dat kleurrijke openluchtmuseum dat is bedacht en gerealiseerd door Benito Quinquela Martín. Overal krioelt het van de kunst: tangodansende stelletjes op straat, schilderende kunstenaars terwijl muzikanten meespelen. Het is moeilijk te geloven dat dit gebied bij de rivier de Riachuelo 120 jaar geleden de belangrijkste haven van onze stad was.

Je stapt op je fiets en gaat verder richting Puerto Madero. In je rug ligt de wijk van de eerste immigranten, terwijl je je een weg baant door de enorme glazen gebouwen. Mensen dragen pakken en lopen in zo'n razend tempo dat je begint te zien waarom Buenos Aires “de stad van de razernij” wordt genoemd.

Vlak naast die betonnen jungle is er opeens een groene oase. Je fietst in de richting van het Ecologic Reserve, dat de beelden oproept van een tijd lang voordat er mensen aan te pas kwamen. Je hoort geen getoeter of motoren, alleen het gezang van vogels en de stilte van de rivier. Nu kun je eindelijk Buenos Aires inademen.

Maar de mysteries van het stadscentrum roepen plotseling en je gaat op weg naar het laatste punt op onze route: het imposante Plaza de Mayo. Het is de belangrijkste plek van onze stad en getuige van bijna elk hoofdstuk van de Argentijnse geschiedenis.

Meer dan 500 jaar geschiedenis in één oogopslag: De kathedraal van Buenos Aires, het Cabildo en het Roze Huis.

Een korte fietstocht, maar een grote reis terug in de tijd.